درباره ايران
ایران کشوری در جنوب غربی آسیا و در
منطقه خاورمیانه با ۱٬۶۴۸٬۱۹۵ کیلومتر مربّع وسعت و بر پایه
سرشماری سال ۱۳۹۰ دارای حدود 76.091 میلیون نفر
جمعیت است.پایتخت، بزرگ‌ترین شهر و مرکز سیاسی ایران، تهران است. ایران از شمال
با جمهوری آذربایجان، ارمنستان و ترکمنستان، از شرق با افغانستان و پاکستان و از
غرب با ترکیه و عراق همسایه‌است و همچنین از شمال به دریای خزر و از جنوب به
خلیج فارس و دریای عمان محدود می‌شود، که دو منطقه نخست از مناطق مهم استخراج
نفت و گاز در جهان هستند.
اسلام دین رسمی، تشیّع مذهب رسمی و
فارسی، زبان رسمی این کشور است. ایران به عنوان یک سرزمین و یک ملت، پیشینه‌ای
کهن دارد و یکی از تاریخی‌ترین کشورهای جهان به‌شمار می‌رود.
ایران به واسطه قرار گرفتن در منطقه
میانی اوراسیا موقعیتی راهبردی دارد. و از اعضای سازمان ملل متحد، جنبش عدم
تعهّد، سازمان کنفرانس اسلامی، اوپک، سازمان اکو و چندین سازمان بین‌المللی دیگر
است. ایران یک قدرت منطقه‌ای در جنوب غربی آسیا است و جایگاه مهمی را در اقتصاد
جهانی به دلیل در اختیار داشتن صنعت نفت، صنعت پتروشیمی، گاز طبیعی و خودروسازی
برای خود بدست آورده‌است.
آب و هوا
ایران از لحاظ آب و هوایی یکی از
منحصر به فردترین کشورهاست. اختلاف دمای هوا در زمستان میان گرم‌ترین و سردترین
نقطه گاهی به بیش از ۵۰ درجه سانتی گراد می‌رسد. داغ‌ترین
نقطه زمین در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ میلادی، در نقطه‌ای در کویر لوت ایران بوده‌است. ایران از
لحاظ بارندگی در سطح نیمه‌خشک و خشک است.
آب و هوای ایران متأثر از چندین
سامانه‌است:
سامانه
پرفشار سیبریایی که با ریزش به عرض‌های جنوبی در نوار شمالی بارش باران و
برف و کاهش دما و در سایر نقاط فقط کاهش دما را به همراه دارد.
سامانه
باران‌زای مدیترانه‌ای که از سمت غرب وارد ایران می‌شود و موجب ریزش باران
یا برف در بسیاری از نقاط غربی و میانی و شرق ایران می‌شود.
سیستم
کم فشار جنوبی که در نوار جنوب و جنوب غرب موجب رگبار باران می‌شود.
میزان بارندگی در ایران بسیار متغیر
است. در شمال به بیش از ۲۱۱۳
میلیمتر (رشت، ۱۳۸۳) نیز می‌رسد. در نواحی کویری بارش
عمدتاً بسیار کم و در حدود ۱۵
میلیمتر است. بارش نواحی شمال غرب و غرب، دامنه‌های جنوبی البرز و شمال شرق تا
حدودی قابل توجه (حدود ۵۰۰
میلیمتر) می‌باشد. در سایر نقاط میزان بارش از ۲۰۰ میلیمتر بیشتر نمی‌شود. ایران با مشکلات کم آبی دست و پنجه
نرم می‌کند. پیش‌بینی می‌شود ایران در سال ۲۰۲۵ در وضعیت تنش آبی قرار بگیرد.
زبان
در ایران در مجموع حدود ۷۵
زبان و گویش رواج دارد و بزرگ‌ترین گروه‌های زبانی ایران را فارسی، ترکی
آذربایجانی، کردی، ترکمنی، گیلکی، مازندرانی، خلجی، تالشی، لری، بختیاری، عربی،
بلوچی، لکی، دیلمی، تاتی، ارمنی، آشوری، مندایی، گرجی، عبری، کلدانی و... تشکیل
می‌دهند.
زبان رسمی و اداری ایران فارسی است.
فارسی یکی از زبان‌های شاخه هند و اروپایی است. براساس اصل پانزدهم قانون اساسی
ایران کتابهای درسی باید با این زبان و خط باشد، ولی استفاده از زبان‌های محلی و
قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان
فارسی آزاد است.
صادرات:
نفت، فرش، ميوه، خشکبار (پسته، کشمش، خرما)، پوست و
سالامبور، خاويار، محصولات‌پتروشيمي، منسوجات، پوشاک، محصولات صنايع غذايي
واردات:
ماشين آلات، صنايع فلزي، مواد غذايي، دارويي، خدمات
فني، فرآوردههاي شيميايي
صنايع:
نفت، پتروشيمي، نساجي، سيمان و ساير مصالح ساختماني،
فرآوري محصولات غذايي (به‌‌خصوص تصفيه قند و روغن کشي)، فلزي
کشاورزي:
گندم، برنج، غلات، چغندر قند، ميوه، دانه‌هاي روغني
(پسته، بادام، گردو)، پنبه، محصولات‌لبني، پشم، خاويار
واحد پول:
10 ريال ايراني . 1 تومان
حمل و نقل
راه آهن:
7286 کيلومتر
طول راههاي کشور:
158000 کيلومتر
خطوط لوله:
فرآوردههاي نفتي 3900 کيلومتر،
گاز طبيعي 4550 کيلومتر
بنادر:
آبادان، اهواز، بندر شهيد بهشتي، بندر عباس، بندر انزلي،
بندر بوشهر، بندر امام خميني،بندر ماهشهر، بندر ترکمن، خرمشهر، نوشهر
